18 Brumaire Darbesi, General Napolyon Bonaparte'ı Fransa'nın Birinci Konsülü olarak iktidara taşıdı ve çoğu tarihçiye göre Fransız Devrimi'ni sona erdirdi. Bu kansız darbe, Direktuvar'ın yerini Fransız Konsüllüğüne bıraktı.

Direktuvar. Fransız Devrimi'nden sonra meydana gelen yönetim şeklidir. Yaşlılar meclisi ve 500'ler olmak üzere iki kısımdan oluşmaktadır. Yaşlılar meclisinde yasama yetkisi yoktu. Bunu 500'ler yapabilirdi, ancak asıl güç direktörlerdeydi. 5 tane direktör vardı ve 4 yıllık süre içerisinde 13 direktör görev yaptı. Bu rejim Napolyon tarafından yıkıldı.

Franszı Devrimi, Konsül Hükumeti Dönemi; Napolyon 1. Konsül oldu.

Rus ve Osmanlı kuvvetleri, Yediada Cumhuriyetini kurdu. 9 Temmuz 1807'da imzalanan Tilsit Antlaşmaları uyarınca Napolyon Bonapart'ın Birinci Fransa İmparatorluğu'na bırakıldı. Rusya, antlaşmanın gizli 2. maddesinde Lehistan Krallığı'nın yeniden kurulması ısrarından vazgeçmesi karşılığında Yedi Ada Cumhuriyeti üzerindeki haklarını Fransa'ya devretti. Ancak Fransa tarafından ilhak edilmedi. République Septinsulaire veya République des Sept-Îles adıyla varlığını devam ettiren Yedi Ada Cumhuriyeti, İngiltere'nin adaların hakimiyetini ele geçirmesiyle yeni bir döneme girdi. 1815'teki Paris Antlaşması ile İngiliz himayesi tesis edilen devlet, bir süre sonra İngiltere himayesindeki İyon Adaları Birleşik Devletleri'nin kurulmasıyla tarih sahnesinden çekildi.

Napolyon bu savaşı kazanmasının ardından Rus birliklerini kuşatma altında tutarak Avusturya ordusuna saldırdı. Hohenlinden Muharebesi'nde, Avusturya Ordusu yenildi.

Avusturya, İtalya, Hollanda ve İsveç, Fransız hegemonyasını kabul etti. Bu antlaşma II. Koalisyonun sonu olmuştur ve Büyük Britanya'yı savaşta yalnız bırakmıştır.

Paris Barış Senedi, Fransa ve Osmanlı İmparatorluğu arasında yapılacak olan bir barış anlaşmasına hazırlık niteliğindeki görüşmelerin sonucunda 9 Ekim 1801'de Paris'te imzalanan barış anlaşmasıdır. Fransa'nın Mısır Seferi'ni sona erdiren hukuki metinlerden biridir.

Napoleon, 1803'te ABD Başkanı Thomas Jefferson'a Louisiana Bölgesini, hektarı üç centten, toplam 15 milyon dolara sattı. Satışla ABD'nin toprakları iki katına çıktı.
Bu alışverişe tarihte "Louisiana Mübayaası" adı verilmektedir.

1772'den beri sürekli isyan içinde olan Suli'ye yönelik kuşatma 1800'den itibaren yoğunlaştırıldı ve Aralık 1803'te Suliyotlar bir ateşkes imzaladı ve anavatanlarını terk etmeyi kabul etti. Çoğu İyon Adaları'na sürgün edilmiş ve Yunan Bağımsızlık Savaşı'nın başlamasıyla Osmanlı'ya karşı ilk silahlanan topluluklar arasında yer almıştır.

Napoleon, darbe ile iktidara getirildi. Kendisini ‘Fransa İmparatoru' ilan ettirdi, Papa VII. Pius'un elinden taç giydi. Böylece ‘I. Napolyon' unvanını alan Bonapart, agresif bir savaş stratejisine yönelerek yayılma siyasetine başladı. Eski rejimin kurumlarını canlandırıp aile çevresine unvanlar ve rütbeler dağıtarak yeni bir soylu sınıfı ve saray yaşamı yarattı.

Napolyon imparatorluk tacını 2 Aralık 1804'te Notre Dame Katedrali'nde giydi. Tacı Papa'nın giydirmesi planlamıştı ama Papa'nın önünde eğilmek, otoritenin Tanrı'dan geldiğinin kabulü olarak yorumlanabilirdi. Eğilmek yerine tacı eline alıp önce kendisi giydi.

1805 Nisan'da yapımı tamamlanan Selimiye Kışlasının yanındaki Selimiye Camii'nde yapılacak ilk selamlık töreninde yeniçerilerin yerini Nizam- Cedid askerlerinin alacağı duyumu, yeniçeriler tarafından uzun zamandır şüphelendikleri ocaklarının kaldırılması yolunda atılmış açık bir adım olarak yorumlandı. Üsküdar'a geçen bazı yeniçeriler sağa sola ateş açmaya başladı ve Üsküdar Kışlası'ndaki Bostani Tüfekçi Ocağı askerlerini ortadan kaldıracakları tehdidinde bulundular. Bunun üzerine III. Selim yönetimi geri adım atarak Selimiye Camii'ndeki selamlığın başka bir tarihe ertelendiğini ilan etti.

Napolyon, Milano Katedrali'nde yapılan bir tören ileaynı zamanda "İtalya Kralı" olarak ilan edildi.

Fransa'ya, Napolyon'a karşı III. Koalisyon ittifakı; Büyük Britanya, Avusturya İmparatorluğu, İsveç, Rusya İmparatorluğu ve Sicilya Krallığı arasında kuruldu.

Fransız donanması, Lord Horatio Nelson komutasındaki İngiliz donanması karşısında Trafalgar Muharebesi'nde ağır bir yenilgiye uğradı. İngiltere'yi istila etme planları yapan Napolyon, donanmanın yenilgiye uğramasıyla, Büyük Britanya'yı istila planlarından vazgeçmiş... III. Koalisyon'u, kıta Avrupası'nda yenmek zorunda kalmıştır.

"Üç İmparator Muharebesi" olarak da bilinen 2 Aralık 1805 tarihli Austerlitz Muharebesi de Napolyon, Rus ve Avuturya'ya karşı zafer elde etti.

Her iki savaşta iki ordusunu kaybeden Avusturya savaştan çekilmek zorunda kalmıştır. 22 Aralık 1805 de Avusturya ile Fransa arasında Pressburg Barış Antlaşması imzalanmıştır. Çar 1. Aleksandr ve General Mihail Kutuzov yönetimindeki Rus ordusu ise geri çekilmiştir.

Osmanlı Devleti, Napolyon'un "İmparator" unvanını tanıdı.

Nizam-ı Cedid'in başarısızlığı ve gerilemesi. İkinci Edirne Vak'ası. Nizam-ı Cedid ordusuna asker alınması sürecinde şiddet uyguladığı eleştirilerine uğrayan Kadı Abdurrahman Paşa'nın aynı tavrına Rumeli'de de devam etmesi üzerine, Tekirdağ'ı ablukaya alan Donanma-yı Hümâyun gemileri şehri bombardıman etti. Geçtiği yerlerde ahalinin pasif ve açıktan direnişi ile karşılaşan Abdurrahman Paşa giderek daha da sert yöntemlere başvurup girdiği yerleşim merkezlerinde ahalinin malına zorla el koyması gibi gelişmeler II. Edirne Vakası olarak adlandırılan bu olayı III. Selim için iyice içinden çıkılmaz hale getirmiştir. İstanbul'da da yeniçerilerin bir isyana kalkışabilecekleri endişesi ile III. Selim yine geri atmak zorunda kaldı.

1806 yılının ortalarında, İngiltere, Prusya, İsveç, Rusya ve Saksonya arasında yeni bir koalisyon, IV. Koalisyon oluşturulmuştur.

Napolyon, 14 Ekim 1806 tarihinde Jena'da bir Prusya ordusunu bozguna uğratmıştır.

14 Ekim 1809 günü imzalanan Viyana Antlaşması ile V. Koalisyon da fiilen sona ermiş oldu.

Napolyon, Rusları yendi.

Napolyon, Rusları yendi.

Rusya'yla 7 Temmuz 1807 tarihinde yapılan Tilsit Antlaşması ile Rusya da savaştan çekilmiş oldu. Ayrıca bu anlaşma uyarınca Osmanlı ve Rus İmparatorlukları himayesindeki Yedi Ada Cumhuriyeti de Fransa'ya bırakıldı.

V. Koalisyon, Avusturya İmparatorluğu ve Büyük Britanya arasında 1809 yılı başlarında oluşturulmuştur.

10 Nisan-14 Ekim 1809 tarihleri arasında gerçekleşen V. Koalisyon Savaşı, Napolyon savaşlarının içinde en kanlı ve geniş çaplı olanlarıdır.

Fransa'ya karşı, Avusturya, Prusya, Rusya, Birleşik Krallık, Portekiz, İsveç, İspanya koalisyonu kuruldu.

Napolyon Rusya'ya savaş açtı.

Leipzig Muharebesi, 16-19 Eylül 1813 tarihlerinde gerçekleşen, tarihte "Ulusların Savaşı" olarak da bilinen savaşta, Napolyon mağlup oldu.

Sırp isyanı bastırıldı. Kara Yorgi, Avusturya'ya kaçtı.

Ağırlıklı olarak Rus ve Prusya kuvvetlerinden oluşan VI. Koalisyon kuvvetleri Fransa'nın doğu sınırlarını aştıklarında, Wellington komutasındaki İngiliz kuvvetleri de Pirene Dağları'nı aşarak Fransa topraklarında ilerlemeye başlamışlardır. 31 Mart 1814 günü dışişleri bakanı Talleyrand şehrin anahtarını çara verir.

Napolyon, 4 Nisan 1814'de tahtından çekildi. 6 Nisan 1814'de Elba adasına sürgüne gönderildi.

Fransız tarihinde Birinci Fransız İmparatorluğu'nun yıkılışıyla Temmuz Devrimi arasındaki dönemde Bourbon monarşisinin yeniden kuruluşunu ifade eder.

Viyana Konferansı sonucu, Fransa ile İngiltere arasında barış anlaşmasının yapıldı.
1815 tarihli Viyana Kongresi'nin bazı kararları:
(Fransa- İngiliz savaşlarından sonra Avrupa Devletlerinin kendi aralarında gerçekleşmişti)
***
Avrupa İmparatorlukları (Hanedanları demek isteniyor!) kutsaldır.
Avrupada Milliyetçilik hareketleri desteklenmemelidir.
Her türlü demokrasi hareketi engellenmelidir.
Hiçbir Avrupa devleti diğerinin aleyhine olan bir hareketin içinde yer almamalıdır.
Avrupa devletlerinden biri, diğerlerine haber vermeden yeni kararlar almamalıdır.

Ayaklanma, İmparatorluğa bağlı özerk bir Sırbistan Prensliği kurulmasıyla sonuçlanmıştır.

Elba sürgününden kaçan Napolyon, 20 Mart 1815'te Paris'e geri döner. Fransa'da kendine destek toplayarak, Bourbon Hanedanı'nı tahttan indirir ve seferberlik çalışmalarını başlatır.

Napolyon'un son savaşı olan Waterloo savaşı'nda Napolyon'un komutasındaki Fransız ordusu İngiliz – Prusya ittifakına karşı karşı savaşmıştır.
Bu savaş, Napolyon'un sürgündeki Elba adasından kaçtıktan sonra tekrar taht giymesinin üzerine çıkmıştır ve Napolyon'un bozguna uğramasıyla sonuçlanmıştır.
Dünya tarihinin önemli liderlerinden birisi olan Napolyon tekrar sürgüne gönderilmiş ve ölene kadar sürgünde kalmıştır.

Fransa İmparatoru Napolyon Bonapart, ikinci sürgün yeri olan Güney Atlantik Okyanusu'ndaki Saint Helena Adası'nda öldü.